احكام الهى را ميتوان در اين سه كلمه حكيمانه جستجو كرد، چون با داشتن ايمان و رابطه خالص و صادقانه با خداى زنده، انسان ميتواند با پدرى مهربان و دلسوز مشاركت قابل اعتمادى را برقرار نمايد و ديگر هم در مراحل زندگى تنها و سر گردان نميباشد و همچنين با اين ارتباط ترسها و نگرانيها يا خيالات بد و گمراه كننده از بين ميروند، در صورتى كه بدون ايمان زندگى شخص متلاطم و پر از هرج و مرج يا منزجر كننده ميشود و به سمت جهنم زمينى پيش ميرود، چون ميتوان گفت كه اگر در وجود شخص روح خدا ساكن نباشد  بنابراين زياد با جهنم فرقى نخواهد داشت، همچنين با اميد داشتن به كارى كه خداوند در شخص انجام خواهد داد زندگى پر تلاش و هدفمند ميشود و انگيزه هاى مثبت را ايجاد ميكند، ولى بدون اميد ديگر زندگى معنا و مفهومى ندارد و هر روزه شخص احساس پوچى و خستگى شديدتر را احساس و به سمت ناكامى ميرود، و امّا محبت كه مهمترين اصل در زندگى ايمانداران ميباشد، چون با داشتن محبّت شخص مستقيماً روزانه خداوند را ملاقات و خدمت ميكند و منتظر هيچ جواب انسانى نميباشد كه باعث دلسردى و يا دلشكستگى گردد و داشتن انگيزه خالص و بدون شرط، هر گونه بدبينى و يا خيالات بد را از شخص دور ميكند و مسيح مقدّس هم در اين خصوص تاكيدات زيادى تعليم داد و حتى بعد قيام هم از عالم مردگان سه مرتبه از پطرس رسول پرسيد كه ايا او را دوست دارد، چون ميبايد او را خدمت نمايد. 

انجيل يوحنا 21:15,17

15  و بعد از غذا خوردن، عیسی به شمعون پطرس گفت، ای شمعون، پسر یونا، آیا مرا بیشتر از اینها محبّت می‌نمایی؟ بدو گفت، بلی خداوندا، تو می‌دانی که تو را دوست می‌دارم. بدو گفت، بره‌های مرا خوراک بده.
16  باز در ثانی به او گفت، ای شمعون، پسر یونا، آیا مرا محبّت می‌نمایی؟ به او گفت، بلی خداوندا، تو می‌دانی که تو را دوست می‌دارم. بدو گفت، گوسفندان مرا شبانی کن.
17  مرتبه سوم بدو گفت، ای شمعون، پسر یونا، مرا دوست می‌داری؟ پطرس محزون گشت، زیرا مرتبه سوم بدو گفت مرا دوست می‌داری؟ پس به او گفت، خداوندا، تو بر همه‌چیز واقف هستی. تو می‌دانی که تو را دوست می‌دارم. عیسی بدو گفت، گوسفندان مرا خوراک ده.

انجيل یوحنا 15:1,17

 من تاک حقیقی هستم و پدر من باغبان است.
²  هر شاخهای در من که میوه نیاورد، آن را دور می‌سازد و هر چه میوه آرد آن را پاک می‌کند تا بیشتر میوه آورد.
³  الحال شما به‌سبب کلامی که به شما گفته‌ام پاک هستید.
⁴  در من بمانید و من در شما. همچنانکه شاخه از خود نمی‌تواند میوه آورد اگر در تاک نماند، همچنین شما نیز اگر در من نمانید.
⁵  من تاک هستم و شما شاخه‌ها. آنکه در من می‌ماند و من در او، میوهٔ بسیار می‌آورد زیرا که جدا از من هیچ نمی‌توانید کرد.
⁶  اگر کسی در من نماند، مثل شاخه بیرون انداخته می‌شود و میخشکد و آنها را جمع کرده، در آتش می‌اندازند و سوخته می‌شود.
⁷  اگر در من بمانید و کلام من در شما بماند، آنچه خواهید بطلبید که برای شما خواهد شد.
⁸  جلال پدر من آشکارا می‌شود به اینکه میوهٔ بسیار بیاورید و شاگرد من بشوید.
⁹  همچنان که پدر مرا محبّت نمود، من نیز شما را محبّت نمودم؛ در محبّت من بمانید.
¹⁰  اگر احکام مرا نگاه دارید، در محبّت من خواهید ماند، چنانکه من احکام پدر خود را نگاه داشته‌ام و در محبّت او می‌مانم.
¹¹  این را به شما گفتم تا خوشی من در شما باشد و شادی شما کامل گردد.
¹²  این است حکم من که یکدیگر را محبّتنمایید، همچنان که شما را محبّت نمودم.
¹³  کسی محبّتِ بزرگتر از این ندارد که جان خود را بجهت دوستان خود بدهد.
¹⁴  شما دوست من هستید اگر آنچه به شما حکم می‌کنم بجا آرید.
¹⁵  دیگر شما را بنده نمی‌خوانم زیرا که بنده آنچه آقایش می‌کند نمی‌داند؛ لکن شما را دوست خوانده‌ام زیرا که هرچه از پدر شنیده‌ام به شما بیان کردم.
¹⁶  شما مرا برنگزیدید، بلکه من شما را برگزیدم و شما را مقرّر کردم تا شما بروید و میوه آورید و میوهٔ شما بماند تا هر چه از پدر به اسم من طلب کنید به شما عطا کند.
¹⁷  به این چیزها شما را حکم می‌کنم تا یکدیگر را محبّت نمایید.